Η αισθητηριακή ολοκλήρωση είναι η νευρολογική διαδικασία, που οργανώνει τις αισθήσεις τόσο από το σώμα μας, όσο και από το περιβάλλον μας, ώστε να μπορούμε να χρησιμοποιούμε το σώμα μας αποτελεσματικά, να οργανώνουμε την συμπεριφορά μας και να αλληλεπιδρούμε

επιτυχώς σε καθημερινές καταστάσεις (OT, PhD Ayres,1979)

Το νευρικό σύστημα περιλαμβάνει οκτώ αισθητηριακά συστήματα: το αιθουσαίο, το ιδιοδεκτικό, την ενδοδεκτικότητα, το απτικό, το οπτικό, το ακουστικό, το γευστικό και το οσφρητικό.

 Το αιθουσαίο σύστημα εντοπίζεται στο εσωτερικό αυτί και είναι μια από τις πρώτες λειτουργίες που αναδύονται και λαμβάνει χώρα πριν την γέννηση. Μας ενημερώνει για την θέση του ρόλο στη διατήρηση της στάσης, της ισορροπίας και της οργάνωσης των κινητικών δράσεων. και του σώματος. και είναι στενά συνδεδεμένο με το απτικό και αιθουσαίο σύστημα. Μας δίνει πληροφορίες για στην αντίληψη της κίνησης των δακτύλων, καθώς και στην δύναμη του μυός, νιώθουμε πείνα, δίψα, κρύο, ζέστη, κνησμό, αισθησιακό άγγιγμα).

 Το απτικό σύστημα επεξεργάζεται πληροφορίες, που λαμβάνονται μέσω του δέρματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι θέτει τις βάσεις για την κοινωνική, συναισθηματική και νευρολογική ανάπτυξη. Παρέχει πληροφορίες σχετικά με την αφή, την πίεση, την θερμοκρασία και τον πόνο. Επίσης,

είναι σημαντικό για την λεπτή κινητικότητα και για τον προγραμματισμό σύνθετων κινήσεων.

 Το οπτικό σύστημα λαμβάνει και επεξεργάζεται τα οπτικά ερεθίσματα. Χωρίζεται σε δύο συστήματα, στην αναγνώριση των αντικειμένων, καθώς και στην αναγνώριση της θέσης των αντικειμένων στο χώρο.

 Οι λειτουργίες του ακουστικού συστήματος είναι η αντίληψη του ήχου, ο προσανατολισμός της κεφαλής προς την πηγή αυτού και οι πληροφορίες σχετικά με τον χρόνο και την ένταση των σημάτων για την εντόπιση του ήχου. Το ακουστικό σύστημα συνδέεται με το αιθουσαίο, καθώς

και με οπτικά και απτικά ερεθίσματα.

 Το γευστικό σύστημα παρέχει πληροφορίες σχετικά με τα διάφορα είδη γεύσης (γλυκό, ξινό, πικρό) ενώ το οσφρητικό για τα διάφορα είδη όσφρησης (γλυκό, πικρό).

 Όταν η διαδικασία της επεξεργασίας των προσλαμβανομένων πληροφοριών από τα αισθητηριακά συστήματα διαταράσσεται, παρατηρούμε διαταραχές στην συμπεριφορά, στη μάθηση, δυσκολίες στο παιχνίδι, όπως και στις δραστηριότητες καθημερινής ζωής. Παρακάτω αναφέρονται ενδεικτικά προβλήματα συμπεριφοράς σχετιζόμενα με την διαταραχή της αισθητηριακής επεξεργασίας.

Το παιδί:

 Αποφεύγει να λερώνεται με υφές όπως δαχτυλομπογιές, κόλλα.

 Ενοχλείται από τα αγγίγματα των άλλων.

 Εκφράζει έντονη αντίδραση σε δραστηριότητες προσωπικής φροντίδας (όπως το

βούρτσισμα των δοντιών ή των μαλλιών, το ντύσιμο).

 Διασπάται από οπτικά ερεθίσματα στο χώρο.

 Δυσκολεύεται να βρει αντικείμενο που βρίσκεται ανάμεσα σε άλλα.

 Ενοχλείται από τα έντονα φώτα.

 Αποφεύγει την βλεμματική επαφή.

 Αντιδρά αρνητικά σε μη αναμενόμενους ή ισχυρούς θορύβους.

 Κλείνει με τα χέρια του τα αυτιά του.

 Αποφεύγει κινητικές δραστηριότητες (όπως, τον εξοπλισμό της παιδικής χαράς).

 Αποφεύγει σκαρφαλώματα, πηδήματα.

 Αναζητά όλα τα είδη της κίνησης

 Δεν μπορεί να υπολογίσει πόση δύναμη θα ασκήσει σε αντικείμενα, για παράδειγμα,

πιέζει το μολύβι με δύναμη στο χαρτί.

 Αναζητά έντονες κινητικές δραστηριότητες, όπως να πηδάει, να σέρνεται στο πάτωμα.

 Προτιμά ήσυχες και καθιστικές δραστηριότητες.

 Προβλήματα με κοινωνικές δεξιότητες.

 Δυσκολίες με κινητικές δεξιότητες (αδρή και λεπτή κινητικότητα).

Ο θεραπευτής συλλέγει πληροφορίες, αξιολογεί πρώτον τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί με ειδικά τεστ, κλινικές παρατηρήσεις και ερωτηματολόγια προς τους γονείς και δεύτερον πως οι δυσκολίες αυτές συνδέονται με την διαταραχή της αισθητηριακής επεξεργασίας. Στην

συνέχεια, σύμφωνα με την αξιολόγηση που έχει πραγματοποιηθεί, σχεδιάζει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα προσαρμοσμένο στις ανάγκες του παιδιού εφαρμόζοντας τις αρχές της θεωρίας της αισθητηριακής ολοκλήρωσης.