Την έναρξη της ψυχοθεραπείας παιδιού/εφήβου σηματοδοτεί η ύπαρξη αιτήματος από την πλευρά των γονέων ή του γονέα. Το αίτημα συνήθως αφορά δυσκολίες που σχετίζονται με την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και εκφράζονται με την εκδήλωση συμπτωμάτων όπως το άγχος, οι ανασφάλειες, φοβίες ή/και τα προβλήματα συμπεριφοράς. 

Ωστόσο, καθώς το παιδί/έφηβος εμπλέκεται στην διαδικασία της ψυχοθεραπείας και αναπτύσσεται η σχέση με τον ψυχοθεραπευτή, συχνά εκφράζει και το δικό του αίτημα.

Η ψυχοθεραπεία δεν στοχεύει απλώς στην εξάλειψη των συμπτωμάτων, αλλά στην έκφραση εκ μέρους του παιδιού των βαθύτερων συγκρούσεων που σχετίζονται με την θέση του στην οικογένεια, τη σχέση του με τους σημαντικούς άλλους, τις ενδοψυχικές διεργασίες ωρίμανσης. 

Η ψυχοθεραπεία προσφέρει  στο παιδί τον χώρο  να εκφραστεί, να δοκιμάσει και να αναπτυχθεί  μέσα από το παιχνίδι, τον λόγο, την ζωγραφική. Καθώς  ξανά-ανακαλύπτει τρόπους επεξεργασίας των ενδοψυχικών  και διαψυχικών  του συγκρούσεων διευκολύνεται ώστε να  δομήσει την  προσωπικότητα του και μια πιο συνεκτική- θετική αυτοεικόνα, να νοηματοδοτήσει τις εμπειρίες που σχετίζονται με την ανάπτυξη του, να απελευθερώσει την χαρά και την  δημιουργικότητα του, να εκφράσει τα συναισθήματα που σχετίζονται με τα συμπτώματα του και να τα αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά.

Μέσα από την διαδικασία αυτή δομείται μια σχέση μεταξύ παιδιού και θεραπευτή. Η σταθερότητα και το απόρρητο των συνεδριών, συμβάλουν στην εδραίωση ενός πλαισίου  ασφάλειας και στην ανάπτυξη  μιας  σχέσης αποδοχής και  εμπιστοσύνης.